Scenariusz powstał w oparciu o wątki z biografii Cole′a Portera, amerykańskiego kompozytora i jednego z czołowych twórców amerykańskiej muzyki rozrywkowej. Twórcy skupili się przede wszystkim na historii niezwykłej miłości między Porterem, który był gejem, i jego żoną, dzięki której powstały jego najbardziej znane musicale ("The Gay Divorcee" - 1932, "Jubilee" - 1935, "Daj buzi, Kate" - 1948 i "Kankan" - 1953). Cole Porter po śmierci Lindy nigdy już nie napisał żadnej piosenki.

Raczej „De-Precjacja” niż „De-Lovely” – Winklerowi nieomal udało się mnie przekonać, że Cole Porter miał cholernie nieciekawe, nieskomplikowane, niewarte filmowego pomnika życie – mimo że był genialnym muzykiem bzykającym na prawo i lewo chłopców, ale miłującym w szczególny sposób tylko wierną żonę. Oczywiście przeróbki hitów Portera dokonane przez Robbiego Williamsa, Alanis Morissette, Elvisa Costello, Sheryl Crow, Dianę Krall i Natalie Cole – są fantastyczne – toteż od ładnych paru miesięcy męczę soundtrack. I na nim producenci mogli poprzestać, dorobiony do niego obraz wyszedł de-naturalnie i de-presyjnie. Z mojej strony de-zaprobata.