Koniec II wojny światowej. Małe czeskie miasteczko okupowane przez niemieckich żołnierzy. Josef i Maria Čižek to bezdzietne małżeństwo, które pewnego dnia daje schronienie Dawidowi, Żydowi. Trudną sytuację komplikuje czeski kolaborant niemieckiego pochodzenia - Horst Prohaska. Gdy jego zaloty zostają odrzucone przez Marię, postanawia się zemścić. Jedynym ratunkiem jest urodzenie dziecka. Ojcem może zostać tylko Dawid.

Zacne czeskie kino. Jak oni to robią, że potrafią jednocześnie pokazać tych samych bohaterów ciepło, dramatycznie, dwuznacznie i przede wszystkim ciekawie? Fakt jednak, że przez pierwszą połowę film toczy się prawie sennie i dopiero w drugiej części nagle rozkwita. Po wyjściu z kina miałem tylko jeden większy problem - świetnie, wszystko dobrze się kończy, ale co z ludźmi, którzy przez kolaborację jednego z bohaterów faktycznie postradali życie i majątek? Ale może ignorowanie tego pytania to też część czeskiego podejścia...

Historia młodego Żyda, ukrywającego się w domu sąsiadów, wydaje się pewniakiem jako temat filmu ciężkiego i martyrologiczno-umoralniającego, który zapewne nakręciłby na jej podstawie Wajda czy inny Zanussi. Tymczasem Jan Hrebejk zrobił z niej pełną humoru - ale i mądrości - opowieść o tym, jak zwykli ludzie radzą sobie w niezwykłych, okrutnych czasach. Czesi potrafią najwyraźniej dokładnie te dwie rzeczy, które nie wychodzą Polakom: rozliczać się z historią bez nadmiaru goryczy i pokazywać seks bez popadania w wulgarność. Co więcej, potrafią też przedstawiać bohaterów tak, by ich szlachetność budziła sympatię i podziw, jednocześnie pamiętając o tym, że tylko ludzie niedoskonali i pełni rozterek mogą być prawdziwi.