Daphne Wilder to matka, której miłość rodzicielska nie zna granic. Jest niezwykle dumna ze swoich trzech córek: stabilnej pani psycholog Maggie, seksownej i lekko traktującej życie Mae oraz czarującej Milly, która działa na mężczyzn jak lep na muchy. Nadopiekuńcza mama postanawia stanąć na głowie, by dobrze wydać za mąż najmłodszą z nich...

A właśnie, że nie! Film wygląda tak, jakby Amerykanie obejrzeli coś Zatorskiego i zrobił na nich wrażenie pomysł, że można zarobić kupę kasy na komedii romantycznej, nie przejmując się takimi drobiazgami jak scenariusz czy reżyseria, tylko zbierając na planie kilka znanych nazwisk i nawet nie każąc im grać, a po prostu być. Disrespekt dla Diane Keaton za udział w tej chale.

Dość paskudny produkcyjniak, aż żal, że Diane Keaton wzięła w tym udział. W sumie niby film niegroźny, komedyjka romantyczna jakich tysiące, ale rzecz nad wyraz irytująca. Po pierwsze – bo prace nad scenariuszem nie zajęły twórcom chyba więcej niż naszym orłom od „Dylematu 5” (banał goni banał). Po drugie – po humor wysoce tu niewyszukany. Po trzecie – bo o ile wątek równoległego romansu córki jeszcze jakoś sie broni, to wątek miłosny matki już doczepiony na siłę, że aż zęby bolą. Jak ktoś już musi iść z dziewczyną …to chyba znajdzie się 15 lepszych filmów.