Akcja filmu opisywać będzie losy dwojga ludzi, którzy po rozpustnej nocy w Las Vegas, przekonują się, że są małżeństwem, a jedno z nich wygrało sporą sumkę za ćwierć dolara pożyczone od drugiego. Próbując ustalić prawdziwego właściciela wygranej zaczynają się wzajemnie oczerniać, jednak w efekcie powoli się w sobie zakochują.

Pierwszy kwadrans jest nawet przyzwoity, ale pozostałe 80 minut rozpisano i wyreżyserowano tak lamersko, że nawet Cameron i Ashton, których generalnie darzę sympatią, tutaj po prostu nie dają się lubić. Dlaczego więc mają mnie obchodzić ich mało zabawne losy?

No właśnie, co się zdarzyło? Nic poza komediowo-romantyczną sztampą podlaną odrobiną radosnej fizjologii (a to ktoś się zrzygał do torebki – APLAUZ!, a to ktoś nasikał do umywalki – APLAUZ!). Kilka przyzwoitych żartów nie rekompensuje schematycznej całości. Tylko dla zagorzałych fanów romcomów i Cameron Diaz, która – niestety – wyraźnie się postarzała.

What happens in Vegas, stays in Vegas…

Mam już murowanego kandydata do tegorocznej Złotej Maliny w kategorii „najgorszy filmowy duet”. Między fatalnie grającymi Cameron Diaz i Ashtonem Kutcherem nie ma nawet śladu chemii, a każe nam się uwierzyć w ich uczucie. Dziwię się w sumie chyba tylko trochę Diaz. Żadna z niej wielka aktorka, ale miała predyspozycje na to by oderwać się od romantyczno-komediowej sztampy, choćby bardzo zimną (i całkiem fajną) rolą w „Vanilla Sky”. Ale ona woli do pięćdziesiątki grywać zakochane paniusie.