Obraz przedstawia życie księdza Jerzego od lat dzieciństwa na polskiej prowincji, poprzez okres kształtowania się jego powołania w wojsku, proces rodzenia się jego legendy w czasie ciężkiej próby stanu wojennego, aż po jego bestialski mord i gromadzący blisko pół miliona ludzi pogrzeb.

Punkty za bardzo dobrą, prawdziwą rolę Adama Woronowicza, wysiłek realizatorski, rozmach produkcji i to, że ten film w ogóle powstał. Tak jak w przypadku „Katynia”, emocje związane z wydarzeniami, o których opowiada, przysłaniają często rzeczową ocenę. Jest taka stara anegdota, o krakowskim malarzu Janie Styce, specjalizującym się w tematyce religijnej, któremu podczas pracy nad obrazem Matka Boska szepnęła: „ty nie maluj mnie na kolanach, maluj mnie dobrze”. Waga tematu nie powinna więc oceny przesłaniać. Film jest „en bloc” ilustracyjnym, dydaktycznym zbiorem wypisków z biografii księdza Jerzego Popiełuszki i wydarzeń stanu wojennego w Polsce. Fabułę podparto fragmentami archiwaliów filmowych. Początek filmu potwierdza złe obawy – zapowiada hagiograficzną, kiczowatą opowieść. Potem jest coraz lepiej, film nabiera tempa, a końcówka jest naprawdę dobra. Kilka scen zapada w pamięć.