Trish i jej młodszy brat Darry jadą do domu, aby tam spędzić ferie wiosenne. Przypadkowo stają się świadkiem wypadku samochodowego, a w pobliskim tunelu znajdują kilkanaście zmasakrowanych ciał. Rodzeństwo informuje o swoim makabrycznym odkryciu miejscową policję. Po przesłuchaniu Trish i Darry mają zostać odeskortowani do domu. Jednak podróż okazuje się niezwykle niebezpieczna, gdyż towarzyszy im ktoś jeszcze. Ktoś, kto pożera swoje ofiary...

Bardzo dobra pierwsza połowa i znacznie słabsza druga. Na początku widać, że reżyser nie nudzi się scenami trwającymi po kilka minut i wie jak przybliżyć widzowi postacie - to dzisiaj w kinie dla nastolatków rzadkie. Pomysły na podkręcanie napięcia są wprawdzie znane, ale działają całkiem efektywnie... aż do połowy filmu, kiedy nagle wszystko siada i robi się coraz słabiej. Standardowy problem horrorów - wyobraźnia podsuwała mi znacznie bardziej przerażającego stwora, niż to, co zobaczyłem na ekranie. Smakosz z filmu wygląda jak odrzut z kolejnego sequela 'Władcy życzeń' - za dużo lateksu, za mało pomysłu. W rezultacie kulminacja filmu wychodzi zaskakująco płasko. Niemniej wśród horrorów dla nastolatków to i tak całkiem niezły poziom.

Pierwsza połowa trzyma w napięciu, Gina Philips i Justin Long potrafią nawiązać emocjonalny kontakt z widzem. Wszystko się psuje, gdy poznajemy Smakosza – ubogiego krewnego Freddy’ego, tyle że w wersji ze skrzydłami i kolorze „ciemna zieleń” – jego prezencja wywołuje pusty śmiech, nie przerażenie. Szkoda, bo przy większej inwencji twórcy to mógł być kolejny kultowy evil monster kina grozy. Tak czy siak, fani gatunku powinni mieć z filmu trochę uciechy.

Kompletnie nie przekonał mnie ten film, chociaż, jak przypuszczam, może podobać się miłośnikom horrorów w klasycznym stylu ‘potwór-w-szafie’. Zbyt mało pastiszowy, by śmieszyć, a zbyt naiwny, by przestraszyć, ‘Jeepers Creepers’ to jak dla mnie film z kategorii tych, które można mieć w domu na wypadek sytuacji typu ‘nadmiernie przeciągająca się prywatka z duża ilością gości o wysokim poziomie intoksykacji substancjami legalnymi i nie’ – czyli krócej tzw. midnight movie. Raczej dla miłośników tego rodzaju smaczków.

Ot, horror jakich wiele. Acz faktycznie młode gwiazdki radzą sobie nieźle, a 'bad guy' zaskakuje, choć dość szybko widz na to zaskoczenie reaguje parsknięciem śmiechu. Ale w sumie film ma swoje momenty (choć niestety nie chodzi mi o te 'momenty').