Bob Montagnet jest żyjącą legendą hazardu i występku, która wegetuje w mrocznym półświatku Nicei. Kolejni bohaterowie dramatu to: Said, dostawca narkotyków, Remi, lokalny sutener i właściciel nielegalnego salonu gry, Roger, policjant, którego łączy z Bobem dziwna więź z przeszłości, Raoul, gangster i kumpel Boba, oraz Anne, dziewczyna z Europy Wschodniej, "przyuczana" przez Remiego do prostytucji. Z pomocą Vladimira, speca od systemów alarmowych i zabezpieczeń planują niezwykły skok: symulując napad na sejf Riviera Casino, chcą obrabować skarbiec, w którym przechowywany jest bezcenny zbiór impresjonistów.

Jako film o napadzie działa to średnio (plan jest, szczerze mówiąc, idiotyczny i niewiarygodny). Na szczęście nie jest to film o napadzie, tylko o złodzieju – co dobrze widać w oryginalnym tytule, kretyńsko przetłumaczonym na polski. Nolte robi z tej roli dużo więcej niż ktokolwiek inny dałby radę – pokazuje na ekranie samego siebie, sprawia wrażenie, jakby dopuszczał nagle widza do tego, do czego nie dopuszcza dziennikarzy i mediów, czyli do własnych doświadczeń z walki o zachowanie przed samym sobą jakiejś godności, twarzy, czucia. I jako intymny koncert aktora zagrany na samym sobie Podwójny blef zwala z nóg. Gdyby fabularnie film dorastał do tego co pokazuje aktor, byłoby mini-arcydzieło.

Film jest dwupoziomowy: z jednej strony to kryminał o napadzie na kasyno, z drugiej dramat o przegranym facecie. Jako kryminał leży, gdyż jest zbyt banalny i wtórny. Jako dramat się sprawdza, bo mamy tu Nicka Nolte w szczytowej formie. I co z tym fantem zrobić? To już zależy od waszego nastawienia do Nicka. Ja tam gościa lubię…

Remake filmu sprzed prawie pół wieku dobrze pokazuje ewolucję kina sensacyjnego. Dziś jesteśmy jednak przyzwyczajeni do większego realizmu - nie wierzymy w istnienie ani takich superszlachetnych przestępców jak Nolte, ani takich nieskorumpowanych gliniarzy jak Karyo. A bezdomną dziewczynę mówiącą z rosyjskim akcentem raczej w pierwszej kolejności przebadamy na obecność wirusa HIV, zamiast pozwalać jej się zalęgnąć w domu. Z dzisiejszej perspektywy fabuła filmu "Bob le flambeur" to po prostu bajeczka do kina familijnego, a nie film sensacyjny. Szkoda czasu, obejrzeć jak będą to puszczać w sobotę w południe.