W tragicznym wypadku ginie matka małej Diny. Ojciec obwinie ją za śmierć żony. Dina dorasta bez miłości, w całkowitej izolacji, stając się kobietą silną, twardą i dziką.

Dina w porywającej kreacji Marii Bonnevie budzi jednocześnie odrazę i współczucie. Podobnie sam film: fascynujący, drapieżny, piękny i bestialski zarazem. Z kina wychodzi się wstrząśniętym i zmieszanym. Jedno z najintensywniejszych emocjonalnie przeżyć filmowych ostatnich lat.

Filmy, których nie da się oceniać w kategoriach 'dobry/zły' to skandynawska specjalność. 'Księga Diny' chwilami jest tak drastyczna, że aż trudno mówić 'fajny film' albo 'nieźle się bawiłem', ale emocjonalne doznania są na tyle intensywne, że mimo wszystko czas nie wydaje się stracony. Niesamowicie piękne norweskie plenery, znakomici aktorzy na wszystkich planach (główna bohaterka, jej otoczenie, szóstoplanowi statyści), zakręcona fabuła, wielkie emocje. Chyba nic nie pominąłem.