Vivien Spitz, działając zgodnie z umową zawartą z Departamentem Wojny Stanów Zjednoczonych, pełniła funkcję reportera w procesach zbrodni wojennych w Norymberdze. W latach 1946-1948 uczestniczyła w procesie nazistowskich lekarzy. Od 1987 roku prezentowała ten proces audytorium złożonym z czterdziestu tysięcy słuchaczy w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Singapurze, używając przezroczy i zdobytych w Niemczech filmów pokazujących eksperymenty na więźniach, prowadzone bez ich woli przez lekarzy w obozach koncentracyjnych. Jej przesłanie porusza podstawowe prawa człowieka i godność życia ludzkiego, różnice między dobrem i złem oraz obojętność wobec zła.

W uznaniu wystąpień obalających twierdzenie, że Holokaust nigdy nie istniał, nadano jej wiele narodowych Human Relations Awards i w roku 2000 otrzymała pierwszą nagrodę „Humanitarian Award” ustanowioną przez zrzeszające trzydzieści tysięcy członków Narodowe Stowarzyszenie Reporterów Sądowych.

Jest członkiem University of Denver Holocaust Awereness Institute’s Speakers Bureau i w 2002 roku została uhonorowana przez Instytut tytułem „Righteous Gentile”. W 1978 i 1993 roku znalazła się w World Who’s Who of Women w Cambridge, Anglia; w 1981 roku w Marquisa Who’s Who of American Women.

Vivien Spitz obecnie mieszka na przedmieściach Denver, Colorado.