Owszem, pomysłowe kompozycje. Owszem, produkcja Davida Siteka robi wrażenie. Owszem, to najbardziej przystępne z ich nagrań. Owszem, wskoczyli tym albumem na nowe tory. Ale czemu zrobili to kosztem niezwykłego klimatu z poprzednich płyt? Niewiele tu mroku, a tajemnicy jest jak na lekarstwo. Żadne piękne popowe smyczki i żadne taneczne rytmy nie zwrócą mi intrygującej atmosfery „Return To The Cookie Mountain”. Ale wbrew tym narzekaniom trzeba przyznać, że to i tak jedna z najlepszych płyt zeszłego roku.