50 lat minęło od chwili, gdy kultura naszego miasta i regionu wzbogaciła się o zupełnie nowy typ instytucji – najpierw związkowej, potem państwowej, następnie zaś samorządowej, której cechą charakterystyczną była zawsze i do dziś pozostaje szeroko pojęta wielofunkcyjność, a która od 1957r. nosi nazwę Łódzki Dom Kultury. Świetnie usytuowany, dysponujący atrakcyjną, choć adaptowaną bazą lokalową (w obiekcie zaprojektowanym w latach 30-tych XX wieku jako siedziba polskich organizacji wojskowych i patriotycznych, równocześnie zaś symboliczny pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego), ŁDK popularnie zwany „ełdekiem” szybko stał się jednym z głównych centrów aktywności kulturalnej mieszkańców Łodzi, ważnym miejscem kreowania ludzi, zdarzeń i idei. Od początku także, mimo nieco mylącej nazwy, wypełnia obowiązki wynikające ze statusu instytucji wojewódzkiej, niezależnie od kilkakrotnie zmieniającego się na przestrzeni lat kształtu administracyjnego i wielkości regionu łódzkiego. 50 lat w życiu instytucji to okres niezbyt długi. W pamięci wielu z nas obecny jest jeszcze pionierski czas wielkiej batalii o awans cywilizacyjny i kulturowy robotniczej społeczności aglomeracji łódzkiej. Ale przecież każda bez mała dekada stawiała przed ŁDK nowe wyzwania: programowe, organizacyjne, ekonomiczne i to w obliczu nie zawsze wyraźnie artykułowanych oczekiwań społecznych. Nie inaczej jest teraz, po przystąpieniu Polski do struktur Unii Europejskiej, gdy weryfikacji poddane zostają dotychczasowe strategie działania, a potrzeba sformułowania misji staje się ponownie znakiem czasu.

Dziś Łódzki Dom Kultury jako jedna z instytucji podległych Samorządowi Województwa Łódzkiego konsekwentnie prowadzi otwartą działalność kulturalną o charakterze twórczym, edukacyjnym i usługowym. Staramy się kontynuować najlepsze tradycje naszej zasłużonej firmy ku pożytkowi środowiska odbiorców i satysfakcji partnerów w działaniu oraz mecenasów kultury, zachowując równocześnie prawo do ryzyka i eksperymentu. I chociaż w dziejach każdej instytucji są momenty lepsze i gorsze, to do cech charakterystycznych dotychczasowej historii ŁDK bez wątpienia należą: stabilność funkcjonowania, szeroki zasięg społecznego oddziaływania, zorientowanie na region oraz potrzeby kulturalne środowiska osób dorosłych, a także innowacyjność, wręcz prekursorski charakter wielu inicjatyw w skali kraju, na przestrzeni minionego półwiecza. Przyczyniło się do tego kilka pokoleń oddanych sprawom kultury pracowników, twórców i społecznych animatorów. Mam nadzieję, że takich cech i takich współpracowników nie zabraknie Łódzkiemu Domowi Kultury przez następnych 50 lat. (z materiałów promocyjnych Łódzkiego Domu Kultury)