„Samozwaniec” to opowieść o największej awanturniczej wyprawie Polaków, porównywalnej z podbojami hiszpańskich konkwistadorów. Czterotomowa powieść nie jest politycznie poprawnym dziełem, w którym bijemy się w piersi za grzechy przodków, ani pobożną, antymoskiewską agitką. Powieść ukazuje zarówno wstrząsające okrucieństwo wojen polsko-moskiewskich, jak i posępną wielkość owych niespokojnych, ale jakże barwnych czasów, gdzie szabla i fantazja znaczyły więcej niż słowa na papierze.

Główną postacią powieści jest polski szlachcic Jacek Dydyński. Poznajemy go jak spieszy do umierającego ojca by wydrzeć dla siebie jak największą część spadku i przypadkiem ratuje życie Dymitrowi Iwanowiczowi.

Jacek Komuda w swoich książkach stosuje prostą i chyba genialną zasadę – historia jest sama w sobie barwna, co powoduje, że jest doskonałą podstawą do pisania książek. Autor udowadnia, że w realiach historycznych można umiejscowić naprawdę porywającą fabułę, którą czyta się jak najlepszy kryminał. I taka historia Polski jest znacznie ciekawsza od tej, którą znamy z podręczników szkolnych.