Blisko dziewięćdziesięcioletni dziś Edward Kajdański urodził się w Harbinie, w którym pod koniec XIX stulecia osiadła grupa Polaków, którzy pojawili się w chińskiej Mandżurii, gdy Rosja przystąpiła do budowy Kolei Wschodniochińskiej. Opowieść Edwarda Kajdańskiego, zaczyna się od losów dziadka i ojca, których życie pod koniec XIX w. rzuciło do Japonii i do Chin, opowiada też o przodkach po kądzieli, Rosjanach, którzy uciekli z bolszewickiej Rosji do Chin. Opowiada o Ziemi Obiecanej, jaką dla Europejczyków i Azjatów stał się mandżurski Harbin.

Jego wspomnienia tworzą barwny wielokulturowy, egzotyczny świat jego młodości Przeżył w Harbinie II wojnę światową, okupację japońską, rosyjską i chińską.

Dla autora Harbin to utracona na zawsze Atlantyda – kraj szczęśliwej młodości i początków dojrzałego życia.