W opublikowanej w 1975 r. „Księdze piasku” Borges kontynuuje własne doświadczenia twórcze, swobodnie wykorzystując wątki historyczne, literackie i filozoficzne, a wydarzenia fabularne opatruje odautorską refleksją. Opowiadania z tego tomiku podejmują tematy sobowtóra, miłości, przeznaczenia, domniemanej herezji, odwiecznych, składających się z jednego wyrazu dzieł czy niepoznawalnej i fascynującej księgi, nieprzebranej jak piasek.