W opublikowanej w 1976 roku „Księdze snów” Borges bawi się tezą, że sny są najstarszym, a zarazem najbardziej złożonym gatunkiem literackim.

W swej niezwykłej antologii bada ewolucję i różnorodność tego prastarego gatunku – od proroctw biblijnych i „Iliady”, poprzez średniowieczne sny alegoryczne, po czystą grę Lewisa Carrola. Jednocześnie prowadzi wyrafinowaną grę z czytelnikiem, który w uświęconym tradycją literackim gąszczu napotyka wciąż senne mary Borgesowskich mistyfikacji.