Tę zwartą, mistrzowsko napisaną, zaskakującą zwrotami akcji powieść rozjaśnia blask Iwaszkiewiczowskich motywów literackich. W miarę ich smakowania traci znaczenie to, co fabularne, na rzecz tego, co zawieszone między zdaniami. Mimo że nie znajdziemy tu pisarza ze Stawiska, wszystko prowadzi ku niemu, jakim był lub jakim się staje w naszych wyobrażeniach. A na bohatera powieści wybija się nigdy przez Iwaszkiewicza nienapisane, lecz bardzo Iwaszkiewiczowskie opowiadanie, o które w „Na Grobli” toczy się ostra gra.