Unikalna, bo ułożona przez samego Borgesa antologia jego ulubionych prac, w skład której wchodzą opowiadania, proza poetycka, eseje oraz wiersze. Miast chronologii zbiorem rządzi ukryty porządek sympatii i różnic, gdyż pomieszczone w nim utwory rozmawiają. ze sobą, odbijając się jedne w drugich jak w lustrze. Powracają w nich te same, odwiecznie borgesowskietematy, motywy i obrazy: labirynt, lustro, biblioteka, kopia i oryginał, obesesja czasu Ale cóż mogę na to poradzić, to silniejsze ode mnie. Zaczynam pisać i oto nagle wyłania się labirynt, tygrys skrada się między wersami, błyska sztylet, a lustro odbija obraz. tłumaczy się pisarz. Igrające z prawami logiki, mieszające swobodnie realizm z magią, złudzeniem i snem oraz pełne filozoficznych odniesień utwory Borgesa zaskakują siłą wyobraźni, niepokoją paradoksami, zachwycają wymyślnymi konceptami. Zaskoczenie, oszołomienie, olśnienie, ciekawość czy niepewność to typowe wrażenia plączącego się po lesie fikcji Borgesa czytelnika. By usłyszeć szum drzew i poczuć leśny zapach trzeba odważnie niczym Alicja skoczyć w króliczą norkę lub przejść za drugą stronę lustra. A pierwszym stworzeniem, które napotkamy w borgesowskiej krainie czarów będzie być może tygrys lub cień ślepego bibliotekarza.

„Nową antologię osobistą” zaliczyć należy do kanonu dzieł Jorge Luis Borgesa. Teksty w niej zawarte stanowią kwintesencję twórczości jednego z najwybitnieszych pisarzy XX wieku. W tomie znalazły się m.in. „Ogród o rozwidlających się ścieżkach”, „Tlon”, „Uqbar”, „Orbis Tertius”, „Poszukiwanie Al-Mutasima”, „Golem”, „Pismo boga”, „Kula Pascala”.