PAŁAC KULTURY I NAUKI jest pod każdym względem „naj”.

Gdy go otwarto 60 lat temu był najwyższym budynkiem w stolicy i w całej Polsce. Od tamtej pory nic się w tej kwestii nie zmieniło. Żaden powojenny budynek w Polsce nie był świadkiem tylu ważnych wydarzeń. W 1955 r. przed Pałacem Kultury i Nauki defilowała lewicowa młodzież, która z różnych stron świata zjechała do Warszawy na swój festiwal. Rok później w tym samym miejscu nieprzebrane tłumy wiwatowały na cześć nowego przywódcy Władysława Gomułki i zapowiadanej przez niego politycznej odwilży. Pałac Kultury i Nauki to również obiekt wywołujący największe emocje – od podziwu po niechęć i żądanie rozbiórki. Wielu ludziom, zwłaszcza starszego pokolenia, wciąż kojarzy się z czasami stalinowskimi.

Ale dziś, gdy otaczają go coraz to nowsze komercyjne drapacze chmur, PKiN staje się jednym z nich. Jakże jednak innym od pozostałych, wyróżniającym się architekturą, solidnym wykonaniem i niezwykłymi wnętrzami projektowanymi przez plejadę wybitnych polskich architektów i artystów.

W książce proponujemy spacer po Pałacu Kultury i Nauki oraz po tych najbardziej spektakularnych, wybranych obiektach noszących w sobie piętno realizmu socjalistycznego.