Zebrane w tym zbiorze opowiadania zostały niedawno odnalezione w archiwum Nowojorskiej Biblioteki Publicznej. Dają one wgląd w pisarstwo Trumana Capote’a z okresu, gdy miał około dwudziestu lat, zanim jeszcze stworzył swoje największe dzieła – już tutaj są jednak widoczne zalążki jego geniuszu w konstruowaniu niezapomnianych, utkanych z tęsknot i pragnień postaci.

Znajdziemy tu historie o zbrodni i przemocy, o uprzedzeniach rasowych i niesprawiedliwości, o biedzie i rozpaczy, ale też o szlachetności, współczuciu i zrozumieniu, o mądrości i fantazji. Przede wszystkim zaś usłyszymy głos przyszłego wielkiego pisarza, który był literacką osobowością zgoła niepodobną do innych.