Oto tom, jakiego dotąd nie było. Ułożony z trzech części. Po pierwsze wyimki z dzienników, stanowiące samoistne utwory fikcjonalne, ukryte w dziennikowej narracji; po drugie tzw. Konvolut: obszerne zapiski z 1920 roku (niektóre z nich wydane przez Maxa Broda jako osobne teksty), po trzecie – i ta grupa tekstów stanowi dopełnienie tomu „Opowieści i przypowieści” (PIW 2016) – krótkie prozy, dotąd nieprzełożone na język polski albo domagające się ponownego przekładu.