Czterdzieści lat temu dwóch izraelskich psychologów: Daniel Kahneman i Amos Tversky przeprowadziło serię zaskakujących badań, które diametralnie zmieniły nasze założenia względem procesu decyzyjnego. Ich artykuły wyjaśniały, w jaki sposób człowiek popełnia błędy systematyczne, gdy musi dokonać oceny w warunkach niepewności. Prace dały początek dziedzinie zwanej ekonomią behawioralną, zrewolucjonizowały badania z wykorzystaniem dużych zbiorów danych, rozwinęły medycynę opartą na dowodach, zapoczątkowały nowe podejście do regulacji rządowych i pozwoliły Michaelowi Lewisowi napisać tę właśnie książkę.

Książka przedstawia meandry współpracy dwóch psychologów, którzy mają zadatki na wielkie postaci literackie. Stali się bohaterami w światku uniwersyteckim i na polu bitwy – obydwaj odegrali istotną rolę w wojnie arabsko-izraelskiej – a ich badania wiązały się mocno z osobistymi przeżyciami. Amos Tversky był genialnym, pewnym siebie wojownikiem i ekstrawertykiem przykuwającym uwagę otoczenia. Daniel Kahneman, który w dzieciństwie uciekał przed nazistowskimi oprawcami, był introwertykiem, a jego brak wiary w siebie stanowił pożywkę dla licznych pomysłów. Razem stworzyli jeden z najlepszych duetów w dziejach nauki. Współpracowali tak ściśle, że zapominali, w czyim umyśle zrodziła się dana koncepcja i komu należą się zasługi. Rzucali monetą, by zdecydować czyje nazwisko pojawi się jako pierwsze na artykule. Ponieważ jednak różnili się zasadniczo, aż trudno uwierzyć, że zawiązała się między nimi przyjaźń.