Choć czasem bywa smutne, nijakie i monotonne… Bohaterki i bohaterzy siedmiu opowiadań francuskiej mistrzyni prozy psychologicznej szamoczą się z życiem, czują się samotni, opuszczeni, niekochani, gorsi. Dlatego zamykają się w sobie, topią smutki w barach, rozdrapują stare rany. Wszystko zmienia przypadkowe spotkanie, spontaniczna rozmowa, uzdrawiająca bliskość drugiego człowieka. Wtedy zdejmują pancerze, odsłaniają swoje słabości i odnajdują siłę, by zawalczyć o siebie i inaczej spojrzeć na życie. Te pełne szczerości i delikatności opowiadania odblokowują także coś w nas samych. Anna Gavalda opanowała do perfekcji efekt katharsis.