„Wizja lokalna” jest jedną z najdziwniejszych książek Lema: wielogłosowa i wielostylowa, stanowi jakby przegląd stosowanych przez Lema technik narracji i perspektyw widzenia świata społecznego. Utwór rozpada się na trzy odrębne i nader odmienne części. Pierwsza ma charakter satyryczny i opisuje jedną z wersji możliwych na Ziemi „labiryntów prawnych”. w który uwikłany zostaje odpoczywający w zacisznej Szwajcarii Ijon Tichy. Druga jest znamienną dla sztuki pisarskiej Lema rekapitulacją treści tekstów o planecie Encji, zawartych w potężnej bibliotece. Dopiero w trzeciej bohater dokonuje tytułowej „wizji lokalnej”, wikłając się w niezwykłe awantury, by rozgryźc tajemnice technologicznego i prawnego ustroju społeczeństw zamieszkujących Encję. (…) Istnieje oczywiście w „Wizji lokalnej” wątek aktualnej satyry politycznej: nie bez kozery Kurdlandia przypomina ziemskie państwa totalitarne typu maoistowskich Chin czy Kampuczy Pol Pota, Luzania ekstrapoluje cechy wysoko rozwiniętych państw Zachodu, a legendarnej Kliwii, doszczętnie zniszczonej przez Luzan w konsekwencji globalnego konfliktu, Lem, jak sam mi kiedyś wspomniał, przydał cechy Związku Sowieckiego. „Wizja lokalna” nie jest jednak alegorią, a Encja – prostym odbiciem Ziemi.

Z posłowia prof. Jerzego Jarzębskiego „Encjańskie niedole i wyzwania”