„Blaki. Paski” to nie tylko trzeci – po „Blakim” (2005) i „Panu Blakim” (2007) – album z „niewielkim, wiecznie czymś zatroskanym faceciku” w roli głównej. To również trzy opowieści o tytułowym bohaterze, z których każda pokazuje go w zupełnie innych okolicznościach. W pierwszym rozdziale obserwujemy Blakiego pozostawionego samemu sobie – walczącego z fobiami (pająki!) i nieznośnym dniem codziennym. „Blaki na urlopie” to z kolei komiksowa wersja słynnych „Wakacji pana Hulot” Jacquesa Tati, czyli wyjazd na wakacje = koszmar. A jednak ciągle nam mało. Natomiast „Pan i pani Blaki” to chyba najcelniejszy obraz damsko męskich relacji, jaki pojawił się w polskim komiksie ostatnich lat. I najzabawniejszy. Jak zresztą wszystkie przypadki Blakiego, prawdziwego everymana naszych zwariowanych czasów.