Rubieże Dzikich Pól, dawne kresy Rzeczypospolitej, rok 1915. Rotmistrz Dunin-Wąsowicz, potomek szwoleżera spod Somosierry wydaje rozkaz do szarży na rosyjskie okopy. Szarża pod Rokitną przeszła do historii jako najgłośniejszy wyczyn bojowy II Brygady Legionów – przykład męstwa polskich ułanów, którzy tym samym udowodnili swoje prawo do dziedziczenia tradycji przodków: bohaterów spod Kircholmu, Wiednia, Somosierry i wielu innych bitew, w których polska kawaleria okryła się nieśmiertelną chwałą. Pod Rokitną ułani drugiego szwadronu w piętnaście minut przeszli trzy linie rosyjskich okopów, dokonując czynu który wcześniej nie udał się nikomu. Było ich sześćdziesięciu dwóch.

„Poszli na okopy, by krwią podpisać miłość do ojczyzny.” powiedział nad grobami kolegów rotmistrz Sokołowski, prawnuk szwoleżera spod Somosierry. „Niech wiedzą wszyscy wrogowie Polski, do jakich czynów żołnierz – Polak jest zdolny”