Drugi album Filipa Myszkowskiego przedstawiający przygody młodego Eryka Szramy, nieudacznego Lepskatora oraz Emilii, Tanka i Profesora to dalszy ciąg rozpoczętych w ,,Produkcie" (popularnym magazynie komiksowym dla młodzieży) i kontynuowanych w pierwszym albumie ,,Eryk - ostatni Szrama" wydanym przez Mandragorę w 2003 roku perypetii bohaterów, którzy przebojem zdobyli sobie przychylne zainteresowanie wielu czytelników.

Druga część komksu, tym razem opublikowana przez poznański Zin Zin Press (wydawca m. in. AQQ i Achtung Zelig!) to zdecydowanie dzieło bardziej dojrzałe zarówno pod wzgledem scenariusza, jak i pod kątem oceny plastycznej. Scenarzysta cofa nas do genezy konfliktu Lepskatora ze szlachetnymi twardzielami Janem Szramą i Bloorem oraz małymi Emilią, Tankiem i Profesorem, by potem na nowo rozwinąć dalsze wątki opowieści rozpoczętej w pierwszym albumie. Młody Eryk opuszcza więzienie i pozostaje początkowo rozdarty między Dobrem a Złem, pomiędzy drogą prawości i uczciwości, a wiernością przestępczej tradycji rodziny Szramów. Fabuła nowej opowieści pełna jest niespodziewanych zwrotów akcji, czasoprzestrzennych zmian i scen mrożących krew w żyłach. Jednym z wielu atutów komiksu są soczyste, pełne znakomitych powiedzonek i ripost dialogi, jakże wiele czerpiącej w swej stylistyce z komiksów Baranowskiego i Chmielewskiego. Wysmakowana grafika twórczo korzysta z najlepszych tradycji komiksu polskiego (znowu Baranowski), europejskiego i amerykańskiego. Nie brak na kartach albumu profesjonalnych zabiegów graficznych rodem z japońskiej mangi. Zwraca uwagę perfekcyjnie nieomal opanowany warsztat rysunkowy, genialne skróty nieszablonowo wymyślonych postaci, doskonałe zakomponowanie plansz, czytelność narracji łączona z większymi kadrami o dużym rysunkowym rozmachu. Wszystko to spięte zostało autorskim poczuciem humoru i dystansu do prowadzonej opowieści.

Okładka albumu ,,Eryk - ostatni Szrama 2" jest nasycona rysunkiem i kolorem, a w swej stylistyce bardzo przypomina okładki popularnych serii amerykańskich.

Na końcu komiksu, jako uzupełnienie, otrzymuje czytelnik jeden szkic wszystkich bohaterów serii oraz chronologiczny wykres wszystkich dotychczasowych i przyszłych historii z udziałem wymyslonych przez Myszkowskiego bohaterów.

Komiksowa opowieść o Eryku Szramie to czysta rozrywka, niosąca w sobie przesłanie o wyższości dobra nad złem, przyjaźni nad nienawiścią, rozumu nad głupotą. Myszkowski nie udaje, że tworzy dzieło wiekopomne, bogate w treści, pełne podtekstów. Robi dobrą, zabawną, sprawnie opowiadaną komiksową historię narysowaną w sposób mistrzowski. Tylko tyle i aż tyle. Niewielu polskich autorów komiksowych potrafi sprostać tym podstawowym w gruncie rzeczy kanonom tworzenia dobrej rozrywki.

Filip Myszkowski, rysownik i scenarzysta tej serii, jeden z najbardziej profesjonalnych i popularnych twórców komiksu w Polsce, debiutował na łamach Magazynu Komiksów AQQ nowelami o Nocmanie. Potem stał się pierwszoplanowym autorem magazynu ,,Produkt", dla którego zresztą stworzył całą serię przygód Emilii, Tanka i Profesora. Cykl rozrósł się już do pokaźnych rozmiarów, tak więc z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością spodziewać należy się wkrótce dalszych tomów przedstawiających perypetie tej wielce oryginalnej grupy bohaterów.

Eryk 2 to komiks przeciętny. Niby super narysowany, ale momentami nieczytelny, bo zbyt duża ilosć kresek często utrudnia odbiór warstwy graficznej. HIstoryjka dość przewidywalna, fajny patent ze sławą bohaterów. Na minus zdecydowanie zdarzające się tu i ówdzie byki ortograficzne. Nigdy nie byłem fanem twórczości F. Myszkowskiego i uważama że potrzebny jest mu naprawdę dobry scenarzysta. Wtedy może potencjał E. T. & P. mógłby być w pełni wykorzystany. A tak pozostaje niedosyt. I to całkiem spory.