Dwie drużyny, którym przewodzi dwóch Szefów Wywiadu, próbują jak najszybciej nawiązać kontakt ze wszystkimi swoimi agentami. Problem leży w tym, że Szef Wywiadu może podawać swojej drużynie tylko jedno hasło na turę, którym powiąże ze sobą kilka widocznych dla wszystkich kryptonimów. Drużyna musi domyślić się, który z prezentowanych kryptonimów należy do agentów ich drużyny, omijając cudzych agentów. Ale uwaga! Jeden z kryptonimów należy do zabójcy…

Hasła są wieloznaczne, skojarzenia również – owocuje to rozgrywką pełną śmiechu i emocji. Szefowie Wywiadów mogą co prawda komunikować się ze swoja drużyną, używając tylko jednego skojarzenia na turę, ale drużyna może dyskutować do woli, wspólnie decydując, które hasła pokaże swojemu Szefowi. Szef Wywiadu nie może się niczym zdradzić i przez cały czas musi zachować kamienną twarz, co nie jest takie łatwe! Zwłaszcza gdy po pierwszych prawidłowych domysłach, drużyna zaczyna zbaczać na niebezpieczne wody…

„Tajniacy: Bez cenzury” to samodzielna gra, ale można ją łączyć z pierwszą wersją „Tajniaków”.