Na pustyni w Mongolii rozbija się samolot z grupą Amerykanów na pokładzie. Rozbitkowie postanawiają ratować się budując nową maszynę.

Pamiętacie gościa, który wyleciał z samolotu podczas znakomicie nakręconej, początkowej sekwencji katastrofy? To musiał być scenarzysta…

Scenarzysta tylko wpadł na pomysł, aby z rozbitego samolotu zbudować metodą chałupniczą nowy, a cała reszta sprawia wrażenie swobodnej improwizacji aktorów (przypomnijcie sobie, co widzieliście w filmach "grupka ludzi na pustyni", wymyślcie dialogi i grajcie). Klisza goni kliszę, drewniane dialogi i groteska udająca dramat.

Kino katastroficzno-przygodowe z dwoma problemami. Dla wątku katastroficznego nie mamy tu odpowiedniego przedstawienia postaci, abyśmy zdążyli je polubić, zanim nastąpi katastrofa i w efekcie przejmować się ich losami. Dla wątku przygodowego - jednak wszystko tu jest zbyt przewidywalne. Ale zadziwiająco dobrze utrzymywane jest tempo i, co ciekawe, film osadzony przez prawie dwie godziny wokół grupki ludzi na pustyni, nie nudzi.