Rok 1854. Mieszkańcy dziesiątkowanej przez cholerę Katanii na Sycylii w popłochu opuszczają miasto. Ewakuacji podlega również żeński klasztor. Na czas zarazy opuszcza go piękna, dziewiętnastoletnia Maria, która wskutek intryg Matyldy, swojej przebiegłej i majętnej macochy spędziła w nim dwanaście lat. Matylda nie jest zadowolona z takiego obrotu sprawy, chciałaby zawsze widzieć pasierbicę w habicie. W życiu Marii zaczyna się nowe, inspirujące doświadczenie; ten krótki urlop to dla niej łyk innego, swobodnego życia.