Akcja filmu rozgrywać się będzie za jakieś 400 lat, w świecie gdzie ludzkość zdziesiątkowana została przez wirusa. Resztki naszej populacji mieszkają w mieście chronionym specjalną osłoną. Podwójna agentka, pracuje na granicy dwóch światów - między krainą całkowitej wolności a państwem totalitarnym.

Powtórka z „Catwoman” – seksowna pani w czarnym lateksowym kombinezonie na przemian wygłasza durne kwestie i bije niedobrych ludzi. W tle fajnie pomyślana antyutopia, świetne postaci drugoplanowe (Pete Postlethwaite, Sophie Okonedo) i przegląd mody XXV wieku – od kompletnie obciachowych strojów wyjściowych po fascynujące minimalizmem piżamy.

Bardzo lubiłam kreskówkę z MTV - pierwszą za mojej pamięci prawdziwie kultową produkcję z wyrazistą główną postacią kobiecą. Tym bardziej jestem rozczarowana pełnometrażową „żywą” wersją, w której Aeon nie ma ani takiej urody (Sorry Charlizo - nie do twarzy pani w tej peruce!), ani niepowtarzalnego stylu, ani ironicznego poczucia humoru, jaki miała w oryginalnej serii. A bez poczucia humoru, jak wiadomo, komiksowi superbohaterzy są nie do wytrzymania nadęci i wyglądają na półgłówków - a na to nawet najładniejsza sceneria, najsprytniejszy montaż, najciekawsze gadżety i efekty specjalne nie pomogą.

Nie jest to ekranizacja świetnego serialu MTV, a jedynie wykorzystanie kilku obecnych tam postaci. Rysunkowy "Aeon Flux" kpił z wysokobudżetowego kina akcji, czyli kpił też ze swojej ekranizacji, którą do gatunku wysokobudżetowych akcyjniaków spokojnie można zaliczyć. Film z Charlize Theron nawet przez chwilę nie czerpie z parodystycznych wątków pierwowzoru, ale dystans do tematu jest wyczuwalny. Aeon przecież cały czas porusza się z gracją modelki, co jest dość zabawne w sytuacji, gdy po pokonaniu kilku wrogów prostuje się jak szprycha i powabnym krokiem odchodzi nakopać kolejnych śmiałków. Pomijając nawet wszystkie te mrugnięcia okiem i szeptane żarty, "Aeon Flux" jest po prostu dobrym filmem science-fiction. Futurystyczne otoczenie, gadżety, stroje i przede wszystkim fabuła – z typowym dla fantastyki ostrzeżeniem społecznym – tworzą odpowiedni klimat i sprawiają miłe wrażenie. Jedynie Frances McDormand po raz kolejny udowadnia, że Oscar jej się nie należał.

Wielbiciel serialu animowanego nie znajdzie w tym filmie niczego z tych rzeczy, które decydowały o sile pierwowzoru. Nie ma odważnej erotyki, zaskakujących wizji scenograficznych, nietypowego podejścia do schamtów SF i kina akcji. Nie - tu jest dokładnie odwrotnie, wszystko jest do bólu typowe i nieodkrywcze, a czary goryczy dopełnia przerażająco mdły Trevor Goodchild. Dlatego usilnie starałem się zapomnieć o oryginale - ale nawet nie odnosząc do dzieła Petera Chunga, film nie prezentuje soba nic specjalnie interesującego. Ot, przyzwoicie sfilmowana, ale straszliwie banalna i schemtyczna historyjka fantastycznonaukowa, jakich wiele już w kinie widzieliśmy.