Postawiony przed sądem wojennym były generał Irwin został skazany na więzienie wojskowe o zaostrzonym rygorze. Więzienie kierowane jest przez pułkownika Wintera, który początkowo odnosi się z należytym szacunkiem do osławionego generała. Wkrótce jednak zaczyna okazywać mu wrogość. Szczególnie gdy Irwin komentuje jego metody prowadzenia więzienia. Zdeterminowany Winter wszelkimi środkami decyduje się złamać generała. Jego praktyki napotykają jednak na opór Irwina, który w swojej misji znajduje zwolenników wśród pozostałych więźniów. Celem Irwina jest przejęcie władzy nad więzieniem i usunięcie pułkownika Wintera z jego stanowiska.

Dobry początek, dobre rozwinięcie, dobre szachowe analogie i niestety słaba druga połowa filmu z niepotrzebnymi dziurami logicznymi. Nie pomogło świetne aktorstwo Redforda i Gandolfiniego. Film miał w USA premierę już po 11 września, więc być może w ostatniej chwili zmieniono zakończenie? Nie mogę pozbyć się wrażenia, że całość miała skończyć się dużo bardziej gorzko, np. konstatacją że obie główne postacie po prostu wykorzystywały innych dla własnych rozgrywek? Niestety, zamiast tego dostaliśmy machanie flagą, łzy wzruszenia i wzniosłą muzykę.

Ot, taki Gladiator we współczesnym amerykańskim więzieniu dla wojskowych. Fabuła zachowana w najdrobniejszych szczegółach. Redford i Galdonfini grają kliszami, a na koniec flaga amerykańska łopocze i łopocze.