Stary Plutarco razem z synem i wnukiem prowadzą podwójne życie. Muzykują po barach i targach okolicznych miasteczek, jednocześnie wspierając indiańską partyzantkę. Walczą z wojskami rządowymi, które pacyfikują indiańskie wioski. Kiedy na skutek blokady partyzanci tracą dostęp do schowanej na polu amunicji, Plutarco próbuje wykorzystać słabość żołnierzy do muzyki...

Film skromny i poetycki. Trzeba dać mu się uwieść. Czarno-biały, z naturszczykami w rolach głównych, a mimo to, a może właśnie dlatego, przejmujący. Opowiada o walce wieśniaków z wojskową, totalitarną władzą. Bohaterem jest Plutarco, sędziwy skrzypek z kaleką ręką, który z miłości do swojej rodziny, muzyki i wolności potrafi skazać się na pozorne poniżenie. Don Angel Tavira, który gra tę rolę, dosłownie „kradnie” film dla siebie. Zdjęcia są surowe, prawie graficzne, czasem klaustrofobiczne, czasem pełne wolności.