Bohaterem historii jest słoń Horton, który słyszy wołanie o pomoc płynące z odrobiny kurzu. Choć Horton o tym nie wiedział, na tym pyłku mieści się miasto Ktosiowo, zamieszkałe przez mikroskopijnych Ktosiów, którym przewodzi Burmistrz. Wyśmiewany i przeklinany przez sąsiadów, którzy myślą, że postradał zmysły, Horton postanawia ocalić Ktosiów...

Kiedy faunę zaleje mentalne szambo,
Horton – z dżunglą obyty jak Rambo,
Ruszy swój wielki tyłek,
By ocalić pyłek
I zostać dziecięcym klasykiem jak Dumbo.

Horton słyszał Ktosia, a ja marudzenie licznie przybyłej dzieciarni, która kursowała po sali kinowej, znudzona seansem. Niekonsekwentne to w określeniu wieku grupy docelowej. Historia o zwierzątkach rozgrywająca się w dżungli Hortona razi infantylizmem, podkreślanym przez marne rymy narratora, i nadaje się tylko dla kilkulatków. Z kolei opowieść o płodnym burmistrzu-gamoniu na skraju załamania nerwowego skierowana jest do starszej widowni. Dla mnie wytrwanie na całym seansie było aktem ojcowskiego heroizmu.

Bohaterowie tego filmu nie będą co prawda tak błyskawicznymi gwiazdami jak neurotyczny wiewiór z „Epoki lodowcowej”, ale rzecz jest urocza, pięknie zrobiona. A przypominania i starym, i młodym o potrzebie zrozumienia i tolerancji dla odmienności nigdy dość. Tak samo, jak nigdy dość Dr. Seussa!

To animacja, która nie mruga do widza i nie bawi się ostro popkulturą, nie ma też specjalnie przepracowanego dubbingu, tzn. obywa się bez odwołań do naszego podwórka. Ma za to jeden kapitalny atut – całą cywilizację, która mieści się w małym pyłku. Tylko pozazdrościć takiego konceptu, choć mam wrażenie, że można go było trochę lepiej wykorzystać.

Bez rewelacji i fajerwerków, ale sympatyczny film dla maluchów, z morałem nie za bardzo nachalnym. Materiałem wyjściowym do scenariusza była wierszowana, pełna kalamburów opowiastka Dr. Seussa (tego od Kota Prota). Animacja na świetnym poziomie, postaci przypominają te z książeczek Dr. Seussa, który sam ilustrował swoje surrealistyczne opowieści. Dobry z natury, choć nieco leniwy i co tu dużo mówić – czasem niezbyt rozgarnięty słoń Horton nawiązuje kontakt z „obcą cywilizacją” – miasteczkiem Ktosiowem mieszczącym się na kwiecie koniczyny. I choć wszyscy traktują gadającego do kwiatka olbrzyma jak wariata, Horton nie rezygnuje z ambitnego planu pomocy nieznanym istotom.