Stojąca przed romantycznymi wyzwaniami producentka porannego programu zostaje wplątana przez swojego szowinistycznego korespondenta, w serię oburzających eksperymentów. Mężczyzna chce udowodnić swoje teorie na temat związków i pomóc jej odnaleźć miłość. Jego błyskotliwe sztuczki prowadzą jednak do nieoczekiwanych efektów.

Niewiarygodne, że ten film podpisały trzy kobiety – z dziką satysfakcją wyznaje się tu kult macho, a bohaterów uwstecznia mentalnie do czasów starych komedii o wojnie płci z Katharine Hepburn i Spencerem Tracym. Trochę apatowszczyzny w dialogach w niczym nie pomaga, bo to jak z kurwikami w oczach posłanki Beger – drobny akcent komiczny nie przesłoni na wskroś prawicowego obrazu całości.

Cokolwiek nie powiedzieć o „Brzydkiej prawdzie” z pewnością będzie pasowało do „Narzeczonego mimo woli”, „Przypadkowego męża” i setek innych komedii romantycznych. Szkoda, że filmowy „Seks z wielkim mieście” nie wywołał takiej małej rewolucji jak jego serialowy odpowiednik. Chyba tylko w filmie Michaela Patricka Kinga istniał potencjał na zwrot akcji w nurcie komedii romantycznych, podobny do tego, jaki w kinie sensacyjnym uczyniła „Tożsamość Jasona Bourne’a”. Mogliśmy wreszcie oglądać błyskotliwe, zdecydowane bohaterki doświadczające blasków i cieni życia w pojedynkę. A tak jesteśmy skazani na coraz bardziej konserwatywne filmy o nudnych perfekcjonistkach wierzących, że najlepiej żyć pracą, wracać do kota, na randkę chodzić z formularzem wymagań a odpowiednio szalony narzeczony wcześniej czy później spadnie z nieba.

Lekko spasiony Gerard Butler jako mesjasz szowinizmu: trochę taki Tom Cruise z „Magnolii”, ale inteligentniejszy i bardziej przenikliwy (potrafi w minutę trafnie zdiagnozować kulejący związek). Seksowna Katherine Heigl ładnie udaje, że nie spała z nikim od 11 miesięcy – ale film zostaje pogrzebany pod warstwami sitkomowego humoru i cierpi na całkowity brak inwencji sytuacyjnej. Prawda o współczesnej komedii romantycznej coraz to brzydsza, niestety.

Spasiony Leonidas podrywa nadpobudliwą psychoruchowo Heigl. Dżołki czerstwe, intryga takoż, drugi plan jak wyżej. Wyłącznie dla miłośników kom-romowej konfekcji.