Sauna jest jedynym fińskim słowem, które jest zrozumiałe na całym świecie. W świeckim społeczeństwie sauny są pozostałościami dawnych kultów – ich historia sięga niemal 3,5 tysiąca lat wstecz. Są miejscem oczyszczania ciała i ducha, w którym czas ulega zawieszeniu. W niespełna sześciomilionowej Finlandii istnieje ponad 2 miliony saun. Fińskim żołnierzom w Afganistanie brakowało ich tak bardzo, że zbudowali je nawet na środku pustyni.

Nie mam pojęcia, jakim cudem filmowcy zdobyli tak wielkie zaufanie rozmówców: każdy otwiera się przed kamerą w sposób tak naturalny i kompletny, że zawstydza nas to w stopniu o wiele większym, niż kiedykolwiek mogłaby nas zawstydzić ich fizyczna nagość. Jeden z najskromniejszych – i najbogatszych w emocje – dokumentów ostatnich lat, ze wspaniałym śpiewanym finałem.

Przemawiają do mnie wszystkie pochlebne recenzje: rzeczywiście jest intymnie, naga prawda porusza, obnażeni mężczyźni urzekają, ale, co mnie to wszystko obchodzi? Że ludzie w Finlandii też mają problemy i to nie byle jakie? Wydaje mi się, że z dokumentami tego typu jest problem natury medium: kiedy ci sami Finowie dzieliliby się swoimi problemami przed kamerami w studio telewizyjnym, zostaliby uznani za handlujących prywatnością i grających na ludzkich emocjach; kiedy zaś ta sama prawda pada z ich ust przed kamerą filmową, wtedy rzecz uznana zostaje za sztukę. Pozostaję nieprzekonany i niewrażliwy.