Miss Kicki po długich latach pobytu i pracy za granicą, w końcu wraca do rodzinnego domu w Szwecji. Opuszczając kraj, zostawiła swojego małego synka, który teraz ma 16 lat i wychowuje go babcia. Matka nie potrafi złapać nici porozumienia z synem, dlatego zaprasza go na wakacje do Tajwanu. Ta wyprawa ma jednak ukryty cel. A mianowicie wizytę w Taipei, gdzie mieszka Pan Chang, biznesman, z którym Kicki przeżywa internetowy romans… Kiedy Victor odkrywa prawdziwy cel ich podróży Kicki będzie musiała udowodnić synowi i sobie, że potrafi być matką, za którą tak bardzo tęsknił.

W jego banalniejszym i bardziej przewidywalnym wymiarze „Miss Kicki” obserwujemy dorastanie Kicki do roli matki. Gdzieś w tle i mimochodem płynie wątek wchodzenia w dojrzałość Viktora. Choć Hakon Liu próbuje nam wmówić, że jego filmem rządzą punkty zwrotne o niemal sensacyjnym ładunku, jak choćby odwiedziny Kicki w domu pana Chana, najważniejsze momenty migają dyskretnie. Są jakby niedoeksponowane, przemykają. Z okolicznością największego zagrożenia miesza się najpiękniejsza chwila w całym filmie. Ta, kiedy Kicki zdaje sobie sprawę, że naprawiając przeszłość może przegapić te najważniejsze chwile, które są jeszcze przed nią.