Weekend z życia rodziny zamieszkującej londyńskie przedmieścia. Penny oraz Phil wychowują dwoje dorastających dzieci - pracowitą Rachel oraz niepokornego Rory′ego. Ich uczucie dawno wygasło. Nagła choroba syna pozwala im je na nowo odkryć.

Nudziarz Mike Leigh daje wykład w swoim stylu. Ukazywanie po raz n-ty losów nieszczęśliwej angielskiej rodziny śmierdzi już manipulacją i miast wzruszać wnerwia – ile można? Przynależność do klasy robotniczej naprawdę nie jest największą tragedią ludzkości.

Mistrz Mike Leigh zdecydowanie przegiął pałę. Lubię jego wzruszające opowieści o angielskim proletariacie, ale... wzruszały mnie tylko kiedy dobrze życzyłem głównym bohaterom, jak wszystkim w 'Sekretach i kłamstwach'. W tym filmie cała główna rodzinka jest tak koszmarnie antypatyczna, że nie wiem, po co to oglądałem. Rozumiem, że cierpią, ale właściwie mam do powiedzenia tylko 'kij im w ucho' (or compatible).