Griffina Milla znamy już z powieści „Gracz” Michaela Tolkina, zekranizowanego w fenomenalny sposób przez Roberta Altmana. Wówczas wrodzony cynizm i spryt pomogły Griffinowi uniknąć kary za nieumyślne morderstwo i wyrzucenia z pracy. W kolejnej części cyklu, „Powrocie Gracza”, grozi mu nieszczęście, którego boi się niemal tak samo, jak więzienia – bankructwo.

W świecie, w którym utrzymywanie dwóch ekskluzywnych domów i wysyłanie dzieci do szkół o budżetach większych niż małe afrykańskie państwa jest standardem, marne sześć milionów dolarów, jakie zostały Millowi na koncie nie wystarcza na długo. Stąd pomysł, by wmanipulować pewnego niefrasobliwego bogacza w najbardziej szalony projekt filmowy w całej historii kinematografii światowej. Jest tylko jeden problem. Griffin sam nie wie, jak to się stało, że znów ma zwłoki do uprzątnięcia.

Czytając tę książkę nie można nie krztusić się ze śmiechu, lecz jest to śmiech, który co i rusz zamiera czytelnikom na ustach. Jeżeli tak wygląda amerykański sen, strach pomyśleć, jaka może być jawa.