Delany jest kojarzony z Nową Falą SF, ale to twórca samodzielny, nie lubiący by go identyfikowano z jakimiś ruchami literackimi, trudny do zaszufladkowania. Ma oryginalny styl, a powieść „Nova” niewątpliwie należy do największych osiągnięć science fiction, można ją śmiało stawiać na jednej półce z najlepszymi powieściami Clarke’a, Bradbury’ego, Heinleina czy Herberta, ale literacko wyprzedza ich dokonania o staje.

To powieść z 1968 roku, ale można powiedzieć, że jest pra-cyberpunkowa i blisko jej do pewnych rzeczy, o których 20 lat później pisał William Gibson.

Jednocześnie pełno w niej archetypów: poszukiwanie Graala, zemsta (i to jaka!), karty powieści wypełniają niesamowite postaci, a fabuła rwie do przodu jak w filmie Spielberga – są bitwy kosmiczne i wyprawa po element niezbędny do podróży międzygwiezdnych. A wszystko to w przyzwoitej objętości, ze słowem KONIEC na ostatniej stronie. Prawdziwa klasyka. Takich rzeczy już się nie pisze!