„Czerwona trumna” to druga po „Oku czerwonego cara” ksiązka z cyklu osadzonych w realiach stalinowskiej Rosji powieści kryminalnych Sama Eastlanda o inspektorze Pekkali, dawnym śledczym i bliskim współpracowniku cara Mikołaja II.

Po rewolucji październikowej Pekkali został zesłany na Syberię. Wolność odzyskał w zamian za poprowadzenie – na rozkaz samego Stalina – dochodzenia opisanego w pierwszym tomie. Po jego zakończeniu, świadom niemożności rozpoczęcia nowego życia z dawną ukochaną Ilią, która w Paryżu założyła już rodzinę, zgadza się przyjąć dawną posadę. Tym razem przyjdzie mu pracować dla tych samych ludzi, przez których spędził wiele lat w łagrze.

Po upływie prawie dziesięciu lat od wydarzeń opisanych w „Oku czerwonego cara”, Pekkala staje wobec konieczności wyjaśnienia tajemniczej śmierci pułkownika Nagorskiego, konstruktora czołgu T-34 – jedynej nadziei Związku Radzieckiego na przetrwanie nieuchronnie nadciągającej wojny z Niemcami. Nagorski został znaleziony pod gąsienicami jednej z prototypowych maszyn na poligonie badawczym w ośrodku, gdzie w ramach tak zwanego „Projektu Konstantin” prowadzone były prace nad czołgiem. Wraz ze swym lojalnym asystentem, młodym majorem Kirowem, Pekkala odkrywa, że śmierć pułkownika nie była przypadkowa.