W Kolumbii już od kilkudziesięciu lat trwa wojna partyzancka prowadzona przez oddziały lewicowe, prawicowe bojówki paramilitarne i żołnierzy gangów narkotykowych. Emerytowany nauczyciel Ismael i jego żona Otilia od czterdziestu lat żyją w San José. Ismael lubi podglądać żonę sąsiada, Otilia mu to wyrzuca, poza tym niewiele się dzieje. Któregoś dnia senny spokój miasteczka zostaje zakłócony. Zniknięcie kilku miejscowych wzbudza strach i zdaje się zapowiadać coś jeszcze gorszego. Niedługo potem po powrocie ze spaceru Ismael orientuje się, że żołnierze zabrali jego sąsiadów, dowiaduje się też, że szuka go żona, lecz nie potrafi jej odnaleźć… Ataki się powtarzają, skala przemocy narasta. Ci, którzy przetrwali, postanawiają wyjechać, nim będzie za późno. Ismael decyduje się zostać w zniszczonym miasteczku. Od tej pory jego przyszłość jest absolutnie nie do przewidzenia…

Rosero od pierwszych stron wciąga czytelnika w grę, której motywem przewodnim jest wszechobecny strach.