Trzy tysiąclecia minęły od dnia, gdy na plaży nad Morzem Czerwonym znaleziono czarnoskóre dziecko. Dziewczynce nadano imię Sefora, „Ptaszek”. Kolor skóry przesądził o jej przyszłości – nikt nie zechce przecież czarnoskórej żony. Pewnego dnia jednak, przy studni, obcy mężczyzna spojrzał na nią, jak nigdy jeszcze nie patrzył żaden. Nazywał się Mojżesz.

Namiętna kochanka, oddana żona, Sefora cudzoziemka, obca ludowi Izraela, pokierowała losami Mojżesza. Dzięki niej usłyszał wołanie Boga i przekazał ludzkości prawa, które do dziś chronią słabych przed silnymi.

Niestety, miłość do Mojżesza była wyrokiem na Seforę – pośród rzeszy Hebrajczyków, którzy wyrwali się z egipskiej niewoli, dopadło ją przeznaczenie czarnoskórej kobiety…

Sefora to uosobienie inteligencji i miłości. Słaba między słabymi – ona jedna w pełni pojmuje, jaka rola przypadła Mojżeszowi.