„Dopóki żył, był niepokonany” – napisał o królu Trędowatym jeden z kronikarzy.

Baldwin IV, mimo że cierpiał na trąd lepromatyczny (najgroźniejszą odmianę choroby), był doskonałym przywódcą, któremu kilkakrotnie udało się udaremnić imperialne ambicje Saladyna. Największym sukcesem militarnym króla jerozolimskiego była bitwa pod Montgisart. Ogromny wpływ na morale rycerzy miał mieć widok zniszczonego chorobą króla, który modlił się przed bitwą przed relikwiami Krzyża Świętego.

Czasy jego panowania (1174–1185) tradycyjnie postrzegano jednak jako okres schyłkowy dziejów Królestwa Jerozolimskiego. Uważano, że król Trędowaty był zmanipulowany przez zwalczające się stronnictwa. Jego choroba miała doprowadzić do wzmocnienia pozycji ludzi podejmujących błędne decyzje polityczne. Tymczasem Hamilton stawia tezę, że Baldwin IV w znacznie większym stopniu wpłynął na dzieje łacińskiego Wschodu. Tworzy przy tym fascynujący portret jednego z najbardziej tajemniczych władców w historii.

Baldwin IV zmarł w 1185 roku, w wieku 23 lat. Jego niezwykły życiorys zainspirował Zofię Kossak-Szczucką do napisania powieści „Król trędowaty”. Pojawia się też w filmie Ridleya Scotta „Królestwo niebieskie” w legendarnej srebrnej masce.

Książka wzbogacona jest o mapy łacińskiego Wschodu oraz drzewa genealogiczne władców Królestwa Jerozolimskiego.