Niccolò Machiavelli uchodzi za zimnego i wyrachowanego mistrza intrygi politycznej. Zasada „cel uświęca środki”, przyzwolenie na wszelkie okrucieństwo, usprawiedliwienie krętactw i wiarołomstwa, pochwała despotycznych i tyrańskich rządów – to w powszechnym przekonaniu wkład włoskiego myśliciela w tradycję polityczną. Biografia autorstwa Maurizio Virolego uświadamia, jak bardzo jednostronna i niesprawiedliwa jest to opinia.

Autor prezentuje postać florenckiego humanisty na barwnym tle politycznego zamętu panującego wówczas w Italii. Myśl Machiavellego rodzi się w świecie nieustannie zmieniających się sojuszy między włoskimi książętami, bezpardonowo rywalizującymi z papiestwem o władzę. Pozorny brak skrupułów okazuje się realistyczną odpowiedzią na wyzwania niespokojnej epoki. Ten chłodny analityk mechanizmów władzy jest jednocześnie utajonym idealistą, patriotą marzącym o zjednoczeniu Włoch pod berłem Medyceuszy, a pod maską cynika kryje się wyrafinowany pisarz wrażliwy na kobiece wdzięki.

Osobista perspektywa, z której Viroli portretuje swojego bohatera, sprawia, że nie sposób oderwać się od jego opowieści, ukazującej życiorys pełen dramatycznych zwrotów i paradoksów.