Drugi tom listów Witkacego do żony zawiera 321 listów z lat 1928–1931. To istotny okres w jego życiu i twórczości. Pisze wtedy najważniejszą powieść „Nienasycenie” i w listach szczegółowo informuje Jadwigę o pracy nad wersją brulionową, a potem nad czystopisem. Przygotowuje także książkę polemiczną „Ostatnia pigułka dla »wrogów«”, której nie zdołał wydać i która zaginęła. W roku 1930 intensywnie pracuje nad broszurą o narkotykach, w której wykorzystuje swoje doświadczenia i eksperymenty z narkotykami (m.in. z peyotlem), a potem rozpoczyna pisać ostatnią powieść, »Jedyne wyjście«. Boryka się z różnymi chorobami i kłopotami materialnymi, a jego małżeństwo przeżywa poważny kryzys. Jedną z przyczyn jest romans z młodszą o siedemnaście lat mężatką, który przysparza mu wiele przykrych i dramatycznych przeżyć. Trudny rok 1931 zamyka śmierć matki, Marii Witkiewiczowej. Ze wszystkich tych spraw i zdarzeń Witkacy spowiada się w listach do żony.