Drugi tom „Dziennika” Sławomira Mrożka obejmuje lata 1970-1979. Pisarz przebywa w tym czasie na emigracji – podróżuje po Europie, zwiedza Stany Zjednoczone, po raz pierwszy też odwiedza Amerykę Południową.

Z pewnością wielu czytelników będzie zaskoczonych obrazem pisarza, jaki wyłania się z kart tej książki. Mrożek z niespotykaną szczerością pisze o swych grzechach, kompleksach i nocach spędzonych w towarzystwie butelek wina lub whisky. Z dystansu patrzy na sprawy polskie, najczęściej krytykuje i wyśmiewa, ale i przeżywa momenty uniesienia, jak wtedy, gdy papieżem zostaje Karol Wojtyła.

Prywatne zapiski pomagają także zajrzeć w prywatny świat dramaturga – dzięki „Dziennikowi” z lat 70-tych odkrywamy Mrożka-kochanka, który tak samo często porzucał, jak i był porzucany.

W końcu „Dziennik” to kopalnia wiedzy o genezie jego dzieł – właśnie wtedy powstaje słynna sztuka „Emigranci” – Mrożek obszernie analizuje książki, które czyta, spiera się ze znanymi pisarzami i filozofami. Jedno jest pewne, przed czytelnikami kolejny etap fascynującej intelektualnej przygody.