Eryk dowiaduje się od mamy, że zamieszka z nimi Babcia Malutka. Widział ją dotąd tylko kilka razy, ale to nic – okazuje się, że rozumieją się bez słów. To miłe, bo Eryk nie ma za bardzo z kim się bawić. Babcia jest spokojna i odważna, zbiera zioła i opowiada o dalekich podróżach. Uczy chłopca śmiałości i rozbudza w nim ciekawość świata. Kiedy odchodzi, wszyscy martwią się o chłopca – był z babcią bardzo zżyty. A Eryk nadal się z babcią przyjaźni, po swojemu, ale też z chłopakami z boiska, i z Kacprem, i z Polą.

Opowieść o tym, że każde dziecko może nauczyć się przyjaźni – tej ze sobą samym i tej z innymi.