Jeśli nadużywany przymiotnik „kultowy” zachował w dzisiejszych czasach resztki pierwotnego znaczenia, to z całą pewnością należy odnieść je do rodzica wszystkich kultowych zjawisk w polskiej powojennej kulturze masowej: powieści Janusza Przymanowskiego „Czterej pancerni i pies”, oraz opartego na niej serialu telewizyjnego. Dla pokolenia dzisiejszych trzydziesto- i czterdziestolatków, dla ich synów, a w przyszłości zapewne i wnuków, „Czterej pancerni…” są tym, czym była Sienkiewiczowska „Trylogia” dla ich pradziadów – wpisaną w burzliwe historyczne dzieje ilustracją odwiecznego mitu o walce dobra ze złem, miłości z nienawiścią i rozumu z głupotą. Niemal każdy dorosły Polak i Polka ma w życiorysie epizod Janka Kosa, Marusi, a niekiedy nawet Szarika.

Kolejne, przejrzane wydanie powieści „Czterej pancerni i pies” Janusza Przymanowskiego wypełnia lukę powstałą w popularnej mitologii Polaków na skutek źle pojmowanej politycznej poprawności. W czasach zamętu i kryzysu wartości przywraca wiarę w proste życiowe zasady, na których wychowała się cała dorosła Polska.