Szpony i kły
‹Szpony i kły›
Opis wydawcy
No tak. Trzydzieści lat. Wiedźmin do wynajęcia za trzy tysiące orenów. Gdy pojawił się w Wyzimie, w karczmie „Pod Lisem” nie był młodzieniaszkiem. Pobielałe włosy, szrama na twarzy i ten charakterystyczny, paskudny uśmiech.
Zaczął od górnego C: trzech oprychów, potem strzyga i kolejne stwory – ludzkie bądź nieludzkie – niegodne żyć w świecie, który został nam dany.
A potem Biały Wilk poszedł własną drogą. Ciernistą, tak bym to ujął, ale cóż, każdy uczy się na błędach. Gdzieś w oddali łypie do mnie znacząco Hollywood, ale na razie cieszmy się tym, co wyłowiła z wiedźmińskiego konkursu „Nowa Fantastyka” i superNOWA: jedenaście opowieści zainspirowanych losami Geralta oraz jego przyjaciółek i kamratów.
Czytałem je z uwagą, nie ingerując. Są wśród uczestników konkursu na „trzydziestkę” wiedźmina ludzie bardzo utalentowani. Wkrótce stworzą własne światy bądź zanegują istniejące. Nie straćmy ich z oczu!
Andrzej Sapkowski
„Szpony i kły” to 11 najlepszych opowiadań nadesłanych na konkurs „Nowej Fantastyki” zorganizowanej na 30 rocznicę premiery opowiadania „Wiedźmin”.
Zawartość tomu:
- Marcin Zwierzchowski „Dziedzictwo Białego Wilka” (przedmowa)
- Piotr Jedliński „Kres cudów” (zwycięskie opowiadanie)
- Beatrycze Nowicka „Krew na śniegu. Apokryf Koral”
- Sobiesław Kolanowski „Ironia losu”
- Nadia Gasik „Co dwie głowy…”
- Katarzyna Gielicz „Skala powinności”
- Barbara Szeląg „Bez wzajemności”
- Przemysław Gul „Lekcja samotności”
- Tomasz Zliczewski „Nie będzie śladu”
- Andrzej W. Sawicki „Dziewczyna, która nigdy nie płakała”
- Michał Smyk „Ballada o kwiatuszku”
- Jacek Wróbel „Szpony i kły”
Inne wydania
Teksty w Esensji
Książki – Publicystyka
Utwory powiązane
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…]
[rozwiń]
