Druga wyprawa krzyżowa (1145-1149), nader rzadko brana na warsztat historyka, była niezwykle śmiałą próbą rozprawienia się z niewiernymi aż na trzech frontach. Hufce krzyżowców, zachęcane przez papieża Eugeniusza III oraz Bernarda z Clairvaux, zamierzały pokonać muzułmanów w Ziemi Świętej i na Półwyspie Iberyjskim, a także pogan w północno-wschodniej Europie. Jednak – ku zaskoczeniu i przerażeniu społeczeństwa wychowanego na triumfalnych wspomnieniach pierwszej krucjaty – jedynie w Iberii odniosły one pewien sukces.